Evin hanımının akşam yemeği hazırlarken kocanın işten geldiği, evin tek çocuğunun ev ödevlerini yaptığı; sıradan ve mutlu gibi görünen bir yaşamın kesiti ekranımızda. Ancak, bu tabloyu bozan ve ters giden bir şeyler var: Aile içi tek taraflı şiddet…
Pilar (Laia Marull), kocası Antonio’dan (Luis Tosar) hem duygusal hem de fiziksel şiddet görmektedir ama bunu yakın çevresine o ana değin pek hissettirmemiştir. Antonio’nun önüne geçemediği öfke nöbetleri, incir çekirdeğini doldurmayacak ayrıntıların fitilini ateşlediği ani parlamalarla kendini göstermektedir. Kendini kaybeden Antonio karısına hem şiddet uygulamakta hem de hakaret etmektedir. Daha önce bu öfke nöbetlerinde birçok kez sakatlanan Pilar; yine şiddete maruz kaldığı bir akşam oğlunu da alarak kız kardeşine sığınır.
Ablasına yaşatılan bu duruma çok kızan ve İskoçyalı sevgilisiyle evlilik hazırlıkları yapmakta olan kardeşi, Pilar’ın istediği kadar kendisi ve annesiyle kalabileceğini söyler ve kesinlikle bir kez daha kocasına dönmesini istemez. Pilar, oğluyla birlikte kendisine yeni bir hayat kurmaya kararlı gibidir. Görünüşüne çeki – düzen verir ve yeni bir iş bulur. Sosyal bir çevre de edinmeye başlar. İşindeki başarısı günden güne artmaktadır.
Her şiddete başvuran koca gibi Antonio da, aklı başına geldiğinde derin pişmanlıklar duymakta ve “günışığım” dediği karısı Pilar’ı tekrar eve getirmenin yollarını aramakta ve elinden gelen her şeyi yapmaktadır.
Gözlerimi de al, sıradan aile içi şiddeti alan, ama bunu tek yönüyle işlemeyen sıra dışı bağımsız bir İspanyol filmi. Şiddet uygulayan ve öfke nöbetleri geçiren insanların pek azı, bu kontrolsüzlük durumunu yenebilmek için dış yardım almayı akıl eder. Antonio ise karısını çok sevmekte ve kötü alışkanlığını yenebilmek için bir grup terapisine devam etmektedir. Pilar da belli periyotlarla hep tekrarlanan ve aynı çıkmaz noktaya gelen hayatını düzlüğe çıkarmak istek ve kararlılığı ile kocasına duyduğu aşk arasında bocalamaktadır. Antonio’nun yakınlaşma isteğine ve “ben artık değiştim” mesajlı tavırlarına kayıtsız kalamaz ve ona kucak açan kız kardeşinin kızgın bakışlarına aldırmadan kocasıyla tekrar birleşir.
...Acaba her şey düzelecek midir?
Filmde, kadının yaşadığı gelgitler çok iyi aktarılmış. Kararlılık, öfke, aşk, merhamet, umut ve umutsuzluk duyguları birbiri içerisinde yoğrularak bir zarın yüzleri gibi sürekli olarak yer değiştiriyor. Antonio karakterini oynayan Luis Tosar ise vücudu, tavırları ve mimikleriyle rolünün hakkını fazlasıyla vermiş. Bu rolüyle Kopenhag Film Festivali’nde en iyi erkek oyuncu ödülünü de almış zaten.
Gözlerimi de al, özellikle kadını orijinine alan film festivallerinde sürekli gösterilen bol ödüllü bir film.
Sadece oyunculuklar için bile izlenmeye değer bu İspanyol filmini, sürekli değişkenlik gösteren duygularla ve rollerin farklı açılardan dünyaya açılan pencerelerinden izleyeceğinize eminim. Ancak ağzınızda şarabi bir buruk tat kalacak. Söylemedi demeyin!...
Filmin IMDB linki için tıklayınız
Filmin kısa bir fragmanı için tıklayınız
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder